Pierwsza wzmianka o kościele w Kamieniu Śląskim pochodzi z końca XIII wieku. W miejscu drewnianej świątyni, spalonej w czasie wojny trzydziestoletniej powstał, na początku XVII wieku kościół murowany ufundowany przez Mikołaja von Rokowsky’ego, ówczesnego właściciela kamieńskich dóbr. Ostatni gruntowny remont kościoła miał miejsce pod koniec XX wieku. Odrestaurowano wówczas jego barokowe wnętrze i ołtarze. Zamontowano ogrzewanie podłogowe oraz nowe ławki i drzwi. Przeprowadzono także generalną renowację placu przykościelnego oraz muru okalającego świątynię.
Pierwotnymi patronami kościoła byli: św. Urban i św. Jadwiga, ich postacie uwiecznieni na witrażach. W XVII wieku zmieniono patrona, i tak za pierwszego patrona przyjęto św. Jacka, a św. Urban i św. Jadwiga zostali drugimi patronami kościoła.
Wewnątrz kościoła znajdują się barokowa rzeźba św. Barbary z połowy XVIII wieku i rokokowa rzeźba św. Jana Nepomucena. Przy lewym ołtarzu można zobaczyć marmurowe epitafia Ludwika Hiacynta von Larisch i jego żony Zofii. Na epitafiach znajdują się kartusze herbowe i portrety zmarłych wykonane w blasze. Pozostałe epitafia pozostałe epitafia dotyczą członków rodziny von Strachwitz, ostatnich właścicieli Kamienia. Wokół kościół ciągnie się mur z kamienia wapiennego z wnękami na stacje Drogi Krzyżowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz