Najstarszy zapis źródłowy pochodzi z przełomu XII wieku z dokumentu papieża Hadriana IV, który potwierdził w nim posiadłość biskupstwa wrocławskiego. Jako własność księcia Henryka IV w drugiej połowie XIII wieku podarowana została mieszczanom jaworskim Fryderykowi i Helboldowi. Prawdopodobnie to właśnie im należy zawdzięczać wzniesienie kościoła na wyspie utworzonej w widłach rzeki Żurawki. Na przełomie XIII i XIV wieku powstała siedziba pańska , czyli otoczony fosą zamek, tak zwany Wasserburg. Przez wały rzeki przerzucono zwodzony most z flankującymi go dwiema wieżami bramnymi. W drugiej połowie XIV wieku ustawiono tu granitowy pręgierz, który w latach późniejszych przeniesiony został na dziedziniec obecnego kościoła parafialnego pw. św. Józefa Oblubieńca NMP przy ul. Wrocławskiej. Na początku XV wieku naczelne prawa do wsi otrzymał mieszczanin wrocławski Peter Roten.
Pod koniec trzeciej dekady XV wieku w okolicy zjawili się Husyci rabujący, mordujący i wzniecający pożary. W tym czasie wieś należała już rodziny Prockendorfów, o czym wspominał napis na wielkim dzwonie kościoła, którego byli fundatorem. Od końca XVI wieku Żórawina znajdowała się w rękach rodziny Hanniwaldów. Do początków XX wieku wieś wielokrotnie jeszcze zmieniała właścicieli.
Kościół parafialny pw. Trójcy Świętej – perła manieryzmu – jest jednym z najcenniejszych zabytków w Europie Środkowe, wymieniany po raz pierwszy w pierwszej połowie XIV wieku w rejestrze dziesięcin nuncjusza Galharda. Powstał zapewne za sprawą Fryderyka i Helbolda z Jawora. Była to kamienna budowla, powstała być może na miejscu wcześniejszej drewnianej. W istniejącej budowli najstarszą częścią są obwodowe mury nawy, prezbiterium i wieża z drugiej połowy XIV wieku.
W pierwszej połowie XVII wieku wokół kościoła założono fortyfikacje typu holenderskiego, które w nienaruszonym stanie przetrwały do dzisiaj.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz